«Дөмберр» карчык йортына1
Тәрәзәсенә кыйна,
Нишләп иртә йоклаган,
Торсын әле Фатыйма!
Кичә эчтек партебин,
Берләп түгел, алтыдин;
Нинди йоклау ул әле
Пирбуенчы яртыдин!
Зәйни берлән Шәйхетдин
Килеп керде ишекдин;
Кыска буйлы Фатыйма
Торды гүя бишекдин.
— Исәнмесез, кунаклар! —
– Сез дә саумы, аппаклар!
Әйдә, дустлар, эчәбез,
Әле безнең яшь чаклар.
Эчә дуслар чәкәшеп,
Күзне-күзгә текәшеп;
Эчкән була карчык та, —
Үзе беткән бетәшеп.
Фатыйманың кыз чагы —
Һавадагы кош чагы —
Хәрап булган бу өйдә,
Суына төшкән кочагы.
Шулай да ул типтерә,
Бетәсен сизеп тора;
Җылыйсы күз яшьләрен
Күз эчендә киптерә.
«Дөмберр» күрә — җыласа,
Ачулана ул нәрсә:
— Ашарыңа бар ич, — ди, —
Тагын җитми ни–нәрсә?
Мескин безнең Фатыйма
Кече яшьтән ятимә;
Шуңар күрә төшкән ул
Сатлык кызлар рәтинә.
Һәр төн шул эш бу йортта,
Исрек татар фарситта;
Ниләр, ниләр булганын
Саный алмый бер чорт та.
Сез әйтәсез: «Дөмберр» ни?
Аңлый алмыйбыз берни, —
Шундый карчык ул, аңар
Себерең ни, Сембер ни!
Яшь бер кызны ала ул,
Булган була ана ул;
Үсеп буйга җиткергәч,
Башын утка сала ул.
— Ник исме «Дөмберр»? — дисез, -
Бик ят исемдер, — дисез;
Язган абзаң белә шул,
Сез бернәрсә белмисез.
Гомре үткән дөмбердәп,
Аккан су күк гөлдердәп;
Ах, дүдәк-дүдәк-дүдәк,
Басма өстендә балүрдәк;2
Господа, станция Дюдякъ!
(1911)
|
1 «Фәхешханә» мәгънәсендә.
2 Җырлаганда «бала үрдәк» дип аерып әйтмичә, ике сүзне кушып җибәрәләр (Г. Тукай искәрмәсе).
Партебин — портвейн.
Пирбуенчы — беренче.
Фарситта — форсить итеп (типтереп) йөрү.
|
|
|
